هالیوود پست مدرن در روزنامه شرق

 

 

هالیوود پست‌مدرن کتابی است از کیث بوکر که با ترجمه وحیداله موسوی در نشر بان منتشر شده است. کتاب چنان که از عنوانش پیداست اثری است در واکاوی سینمای پست مدرن با تکیه بر دیدگاه های فردریک جیمسون درباره پست‌مدرنیسم. در مقدمه مترجم درباره رویکردی که مولف در این کتاب در مواجهه با سینمای پست‌مدرن دارد چنین آمده است: «می‌توان پسامدرنیسم را از منظر تاریخی به مثابه یک سبک متمایز بررسی کرد. به عبارت دیگر، دیدگاه اول به مرزهای دوره ی پسامدرن و دیدگاه دوم به ارزیابی عناصر شاخص سبک پسامدرن می‌پردازد. نویسنده‌ی این کتاب با تکیه بر آرای فردریک جیمسون به هر دو منظر می‌پردازد.» در این مقدمه همچنین توضیحی درباره آرای جیمسون درباره پسامدرنیسم و سرمایه‌داری متأخر آمده و پس از آن به رویکرد کیث بوکر در کتاب حاضر پرداخته شده. کتاب از چهار فصل تشکیل شده است. در فصل اول با عنوان پراکندگی اجتناب‌ناپذیر است به تکه‌تکه‌شدگی در فیلم پست‌مدرن پرداخته شده. فصل دوم با عنوان وقتی زمان صرفا آن‌جا می‌نشیند درباره موسیقی نوستالژی پست‌مدرن است. در فصل سوم با عنوان عین تو فیلم‌ها... به فیلم به مثابه ابژه  بازنمایی در فیلم عامه‌پسند پست‌مدرن پرداخته شده است. فصل چهارم با عنوان اون‌جور که تو تلویزیون دیده شده درباره تلویزیون و فیلم پست‌مدرن است. در پایان کتاب نیز نویسنده بحثی را در باب خلاقیت، اصالت و فیلم پست‌مدرن به عنوان نتیجه‌گیری از مجموع بحث‌های کتاب مطرح کرده است. نویسنده در قسمتی از مقدمه‌اش بر این کتاب با عنوان پست‌مدرنیسم و فیلم عامه‌پسند درباره پست‌مدرنیسم و وجه هجوآمیز آن می‌نویسد: «پست‌مدرنیسم با به پرسش کشیدن معیارهای سنتی داوری زیباشناسانه باعث ایجاد وضعیت کلی شیطنت‌آمیز و هجوآمیزی می‌شود که گویی در آن هنر پست‌مدرنیستی، که اغلب به خودهجوی کمپی متوسل می‌شود، برای جدی گرفتن خودش با مشکل روبه‌رو است.» کیث بوکر به دو فیلم «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی» و «مخمل آبی» به عنوان دو نمونه از این جنبه‌های پست‌مدرنیسم اشاره می‌کند و می‌نویسد: «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی به دلیل توجه به ظاهر ساختگی و نه عمق مضمونی، باز هم نمونه‌ی بارز این جنبه از هنر پست‌مدرنیستی است. به نظر می‌رسد مخمل آبی جدی‌تر باشد اما باز هم کمپی است، و طوری به شکلی آگاهانه و عمدی غلو شده است تا هر تفسیری از فیلم، که در ظاهر به بررسی جدی برخی مسائل پرداخته، بی‌مقدار و بی‌ارزش شود.»

 

روزنامه شرق، شماره 3213، صفحه 8