در این کتاب، در قالب پنج فصل به شانزده ژانر سینمایی پرداخته شده است. آلتمن معتقد است دو ژانر ملودرام و کمدی سرمنشاء سایر ژانرهای سینمایی اند. دلیل قرارگیری آن‌ها در یک فصل مشترک، وضعیت‌های همپوشان و البته گاه معکوس و پیوندی و قابلیت نفوذ این دو ژانر در سایر ژانرهاست. موزیکال نیز نه‌تنها از نظر استفاده از موسیقی با ریشه‌های تاریخی ملودرام ارتباط دارد، بلکه عموماً مملو از لحظات ملودرام و کمیک است. درنتیجه، فصل سوم به ژانرهای ملودرام و کمدی و موزیکال اختصاص یافته است. در فصل چهارم، چهار ژانر گنگستری و تریلر (مهیج) و کارآگاهی و نوآر ذیل فیلم‌های جنایی بررسی می‌شوند. مبنای این رده‌بندی آرای توماس لیچ است که معتقد است این ژانرهای همپوشان را باید ذیل عنوان فراگیر فیلم‌های جنایی جای داد. فصل پنجم به دو ژانر علمی تخیلی و وحشت اختصاص دارد. مبنای این رده‌بندی آرای تودوروف درباره امر فانتاستیک است که در هردو ژانر بروز پیدا می‌کند. درعین‌حال، از دیگر دلایل این رده‌بندی، وجود هیولاها و وضعیت‌های پیوندی و همپوشان این دو ژانر است. فصل ششم به چهار ژانر ماجرایی اکشن و جنگی و حماسی و وسترن اختصاص یافته است. یکی از دلایل این رده‌بندی، دیدگاه گرینگ مبنی بر همپوشانی این ژانرهاست و دلیل دیگر آرای توماس شاتز درباره ژانرهای نظم اجتماعی است. نهایتاً، فصل هفتم به سه ژانر زندگینامه‌ای و مشکل اجتماعی و نوجوانان اختصاص دارد. گرینگ معتقد است دو ژانر اول جزو ژانرهای غیرسنتی اند. درنتیجه، بر این مبنا و با توجه به وضعیت مشابه می‌توان ژانر نوجوانان را نیز به آن دو افزود. سیر تاریخی این سه ژانر بر دیدگاه گرینگ صحه می‌گذارد. هرچند، بر اساس آرای شاتز می‌توان با مسامحه این سه ژانر را جزو ژانرهای ائتلاف نیز قلمداد کرد. نویسندگان این کتاب می کوشند از یک الگوی مشخص برای هر ژانر استفاده کنند. هر بخش با ریشه‌ها و تعریف (تعاریف) کلی ژانر آغاز می‌شود. سپس، با توجه به دیدگاه‌های پژوهشگران شناخته‌شده، ابعاد زیبایی‌شناسی و کارکردی هر ژانر ذیل مباحث انتقادی مطرح شده‌اند. سرانجام، به زیرژانرها و وضعیت پیوندی هر ژانر با ذکر نمونه‌ها پرداخته‌ایم. گاه از تاریخ ژانر برای پیشبرد مباحث بهره گرفته‌ایم، هرچند هدف این کتاب تاریخ‌نگاری ژانری نیست. در بخش جمع‌بندی نیز چکیده‌ای از یافته‌ها عرضه شده است.
https://taaghche.com/book/146897/کتاب-ژانر-سینما
