|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
این کتاب با تکیه بر آرای فردریک جیسمون به بررسی پدیده پسامدرنیسم به مثابه یک دوره زمانی خاص و به مثابه یک سبک متمایز می‌پردازد. از نظر جیمسون از دهه 1960 شکل جدیدی از زندگی اجتماعی و نظم اقتصادی هویدا شد که آن را سرمایه‌داری متأخر یا افراطی‌ترین شکل سرمایه‌داری می‌نامد و از مشخصه‌های اصلی آن شکل‌گیری نظام تبلیغات برای فروش کالاها و خلق بازارهای جهانی برای تولید و مصرف کالاها و خدمات است. سبک زیبایی‌شناختی پسامدرن بازتاب همین تغییرات اجتماعی-اقتصادی است. از نگاه کیث بوکر، این کتاب در پی یاری‌رساندن به ادراک عمومی از پست‌مدرنیسم به مثابه‌ی پدیده‌ای فرهنگی است. او با استفاده از نمونه فیلم‌های عامه‌پسند و قابل دسترس، تلاش می‌کند این مبحث را برای مخاطبان نسبتاً گسترده قابل‌فهم کند و به تبلورهای پست‌مدرنیسم در فیلم‌های متنوعی بپردازد.
در فصل یکم با تأکید بر نمونه فیلم‌هایی مانند تایم کد، مولن روژ!، بدو لولا بدو، زلیگ، یادآوری، باشگاه مشت‌زنی، قاتلان بالفطره و مرثیه‌ای برای یک رویا به رواج تکه‌تکه‌شدگی مضمونی، فرمال و روایی در فیلم‌های اخیر پست‌مدرن پرداخته می‌شود، به خصوص به پدیده‌ی سینمای «هایپرلینک» در آثار کوئنتین تارانتینو، الخاندرو گونزالز ایناریتو و دیگران. فصل دوم به نوستالژی به مثابه‌ی شیوه‌ای رایج در فیلم پست‌مدرن در فیلم‌هایی مانند مخمل آبی، کمدی جنسی شب نیمه‌ی تابستان، داستان شوالیه، مولن روژ!، دیوارنوشته‌های آمریکایی، آخرین نمایش، شبح بهشت، گریس، اسپری مو، بچه زرزرو، بازگشت به آینده، پگی سو ازدواج کرد، پلزنتویل، آستین پاورز، دنیای وین، شیرین و رذل، کانزاس سیتی، ای برادر کجایی؟، سکه‌هایی از بهشت، و رقصنده در تاریکی اختصاص دارد. فصل سوم نیز به نوستالژی پست‌مدرن در فیلم‌های اخیر و وام‌گیری از سبک‌ها، نقش‌مایه‌ها و مصالح پیشینیانشان می‌پردازد. فیلم‌های مورد بررسی عبارت‌اند از التقاط‌های متعدد برایان دی پالما از فیلم‌های آلفرد هیچکاک، بازسازی نما‌به‌نمای فیلم روانی هیچکاک به وسیله‌ی گاس ون سنت، و استفاده از التقاط ژانری در فیلم مردی که آن‌جا نبود از برادران کوئن. همچنین فیلم‌هایی درباره صنعت سینما مورد تحلیل قرار می‌گیرند: پنچری، هشت‌و نیم، خاطرات استارداست، رز ارغوانی قاهره، بارتون فینک، ای برادر کجایی؟، سیسیل ب. دیمنتد، اد وود و بازیگر. فصل چهارم به جمع‌بندی نگاه نویسنده به التقاط در فیلم‌های پست‌مدرن و نیز استفاده از تلویزیون و سایر رسانه‌ها به‌مثابه‌ی منبعی از سبک و محتوا در تصاویر متحرک آمریکایی اختصاص دارد. همچنین بررسی پدیده‌ی اقتباس سینمایی از مجموعه‌های تلویزیونی، و نیز فیلم‌هایی که تلویزیون دستمایه‌ی اصلی‌شان است، از جمله با تلویزیون بمانید، دنیای وین، جاصابونی، جوزی و پیشی‌ها، نمایش ترومن، ادتی‌وی، حضور، به خاطرش مردن، ویدیودرم، و کلیک. فصل پایانی کتاب جمع‌بندی یافته‌های فصل‌های پیشین است، از سوی دیگر، با توجه به سبک‌های متمایز و شخصی فیلمسازان پست‌مدرن، به فیلم‌های لینچ، برتون، تارانتینو و دیوید کراننبرگ پرداخته می‌شود که همگی عموماً کارگردانان پست‌مدرن محسوب می‌شوند و به دلیل فیلم‌های امضادارشان متمایز و معروف‌اند.
نمایشگاه کتاب تهران، ۱۳۹۷
نشر آگه، شبستان، راهروی۱۱/۱، غرفه‌ی ۱
http://www.baan.pub
